สุนทรภู่ ล่องเรืองมาถึงวัดหน้าพระเมรุ ในนิราศภูเขาทอง

    มาจอดท่าหน้าวัดพระเมรุข้าม      ริมอารามเรือเรียงเคียงขนาน
บ้างขึ้นล่องร้องลำเล่นสำราญ           ทั้งเพลงการเกี้ยวแก้กันแซ่เซ็ง
บ้างฉลองผ้าป่าเสภาขับ                    ระนาดรับรัวคล้ายกับนายเส็ง
มีโคมรายแลอร่ามเหมือนสำเพ็ง        เมื่อคราวเคร่งก็มิใคร่จะได้ดู
อ้ายลำหนึ่งครึ่งท่อนกลอนมันมาก     ช่างยาวลากเลื้อยเจื้อยจนเหนื่อยหู
ไม่จบบทลดเลี้ยวเหมือนเงี้ยวงู           จนลูกคู่ขอทุเลาว่าหาวนอนฯ

    ได้ฟังเล่นต่างต่างที่ข้างวัด              จนสงัดเงียบหลับลงกับหมอน
ประมาณสามยามคล้ำในอัมพร           อ้ายโจรจรจู่จ้วงเข้าล้วงเรือ
นาวาเอียงเสียงกุกลุกขึ้นร้อง              มันดำล่องน้ำไปช่างไวเหลือ
ไม่เห็นหน้าสานุศิษย์ที่ชิดเชื้อ              เหมือนเนื้อเบื้อบ้าเคอะดูเซอะซะ
แต่หนูพัดจัดแจงจุดเทียนส่อง             ไม่เสียของขาวเหลืองเครื่องอัฏฐะ
ด้วยเดชะตบะบุญกับคุณพระ               ชัยชนะมารได้ดังใจปองฯ

     ครั้นรุ่งเช้าเข้าเป็นวันอุโบสถ           เจริญรสธรรมาบูชาฉลอง
ไปเจดีย์ที่ชื่อภูเขาทอง                          ดูสูงล่องลอยฟ้านภาลัย
อยู่กลางทุ่งรุ่งโรจน์สันโดษเด่น            เป็นที่เล่นนาวาคงคาใส